POLSKIE DOKUMENTY ETNOGRAFICZNE – KOLEJNA ODSŁONA
Zapraszamy na kolejną odsłonę comiesięcznego cyklu „Polskie dokumenty etnograficzne”. W tym miesiącu Magdalena Ciesielska, doktorantka w Instytucie Sztuk Audiowizualnych UJ, pisze o dwu interesujących filmach, nieco zapomnianej dokumentalistki, Tamary Sołoniewicz: „Czy słyszysz jak płacze ziemia” z 1987 roku i „Przeżycie Obywatela PikutinaTimofieja…” z 1995 roku.
Pisząc o polskim dokumencie etnograficznym nie można pominąć dzieł nieco zapomnianej Tamary Sołoniewicz. W jej twórczości spotykamy bowiem filmy mocno zakorzenione w ludowym folklorze, zwłaszcza tym najlepiej znanym artystce – białostocczyzny. To właśnie tu, w małej wiosce na skraju Puszczy Białowieskiej autorka urodziła się i dorastała. Bardzo istoty wydaje się również fakt, iż miała ona (podobnie jak wielu mieszkańców tych okolic) białoruskie korzenie i doskonale znała swoją kulturę, która zwłaszcza na wsiach była bardzo żywa. Nic zatem dziwnego, że to właśnie podlaskie peryferia interesowały ją najbardziej. W każdym kolejnym filmie Sołoniewicz dawała wyraz swojej fascynacji obyczajem i krajobrazem tego terenu, tworząc przy tym swój indywidualny, wyjątkowy styl. Najbardziej znane z jej dzieł – „Antygona w stodole” (1974), „Mateczka” (1974), „Hela Pacewiczówna z Zadworzan” (1975),„Ziemia” (1977) czy „Kresowa ballada” (1985) – były często nagradzane na FFD w Krakowie.Pełen tekst artykułu do przeczytania tutaj.
[Na zdjęciu Tamara Sołoniewicz, źródło fotografii: strona internetowa http://www.wrotapodlasia.pl]